W okresie dynamicznego rozwoju przemysłowego w XIX wieku, tereny Łodzi zamieszkałe były oprócz Polaków, przez Niemców, Rosjan i Żydów. Przez całe lata, te cztery społeczności żyły razem na jednym terenie, wspólnie wypracowując przyszłość tego miasta. II wojna światowa zniszczyła to, co do tej pory udało się osiągnąć – płaszczyznę porozumienia, mimo odmiennych kultur, obyczajów, zwyczajów, języków. Żydzi zaczęli być źle postrzegani przez Polaków, Niemcy przejawiali nastroje nacjonalistyczne, Polacy i Żydzi ucierpieli z powodu najazdu wojsk niemieckich, rok 1968 praktycznie zamknął Żydom możliwość dalszego życia w tym mieście. W końcu XX wieku, Łódź stała się miastem praktycznie monokulturowym. Powoli następuje zwrot w kierunku historii, zaczyna się zauważać, jak wielkim sukcesem Łodzi była kiedyś naturalna zupełnie możliwość życia razem w jednej przestrzeni kilku narodowości, mających różne kultury. Stąd zrodziła się idea Festiwalu Dialogu Czterech Kultur, największego w Polsce projektu kulturalnego, nawiązującego do tego, co już jest historią i będącego próbą odtworzenia tego na nowo, ale już w innych realiach. Zasady tolerancji i wzajemnego poszanowania obowiązywały w Łodzi niemal dwieście lat, dlaczego by nie spróbować kontynuacji, spróbować złagodzić historyczne wydarzenia z czasów wojny i powojennych. Oprócz tego, że Festiwal Dialogu Czterech Kultur doskonale wpisuje się w europejskie wydarzenia kulturalne – ściągają tu najwięksi artyści z Izraela, Niemiec, Polski, stał się znakomitym produktem marketingowym dla Polski, a szczególnie dla Łodzi, w której jest wiele jeszcze do zrobienia, a na to potrzeba ogromnych nakładów finansowych.
Łódź – szansą na podtrzymanie dialogu różnych kultur
