Łódź, od zawsze postrzegana była jako miasto robotnicze, pełne fabryk, kominów, zmęczonych ciężką pracą ludzi. Tymczasem, aż do XVII wieku, najpierw wieś, potem miasteczko rozwijało się rolniczo, miało przywilej organizowania targów i jarmarków. Przywileje te nadał miasteczku sam król Jan I Olbracht. W dalszym okresie, Łódź powoli przekształcała się w miejsce dla przemysłu, głównie sukienniczego i tkactwa. Rozwój przemysłowy zaczął się na dobre z początkiem XVIII wieku, potem zaczęły tu powstawać wielkie manufaktury, tak miasto stało się największym w Polsce ośrodkiem włókienniczym. Nadal jednak była miastem biednych ludzi, bez sieci wodociągowej i kanalizacji, ze szkolnictwem na bardzo niskim poziomie. Dziś, manufaktury, fabryki albo zostały wyburzone, albo zamienione na luksusowe lofty. Najdłuższa, słynna ulica Piotrkowska wabi turystów restauracjami, pubami, wieloma knajpkami i eleganckimi sklepami. Mimo, iż przez wieki było to miasto robotnicze, mieści się tu sporo pięknych terenów zieleni – w Łodzi jest aż 30 parków, piękna palmiarnia, ogród botaniczny, Las Łagiewnicki. Jest wiele szlaków rowerowych, a Rudzkiej Górze można skorzystać z 800-metrowego toru saneczkowego. Wiele dobrze zachowanych zabytków świadczy o tym, że Łódź była ważnym miastem dla Polski, choć oficjalnie dopiero weszła do państwa polskiego w 1918 roku.
Dawne robotnicze miasto zaprasza turystów
