Starania o wzniesienie w Kielcach żydowskiej synagogi podjęli członkowie zarządu tutejszej, dość licznej w XIX wieku, gminy żydowskiej. Po uzyskaniu stosownych pozwoleń i zgromadzeniu odpowiednich funduszy, przystąpiono do prac budowlanych. Kamień węgielny pod przyszłą świątynię wmurowano w 1902 roku, a całość została oddana do użytku w siedem lat później. Jednak dobre czasy budynku skończyły się wraz z nadejściem II wojny światowej: sakralny obiekt Żydów został zbeszczeszczony przez hitlerowców, którzy urządzili tu magazyn, w którym przetrzymywali więźniów i przechowywali dobra zrabowane ludności żydowskiej. Zniszczenie gmachu dopełniło się w niedługi czas później, gdy został zniszczony przez podpalaczy. W okresie powojennym ruiny synagogi stanowiły wątpliwą ozdobę miasta, były raczej przykrą pamiątką przeszłości. Dopiero w latach 50. podjęto się odbudowy, powiązanej z częściową przebudową budynku. Obecnie jest to miejsce zabytkowe, upamiętniające los polskich Żydów. Przy głównym wejściu do świątyni wmurowano tablicę z informacją o losach gmachu. Nieopodal synagogi umieszczono głaz, na którym wyryto wspomnienie o więźniach i ofiarach tutejszego getta oraz hitlerowskich obozów zagłady. Wznosi się tu także pomnik Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, poświęcony pamięci Polaków, którzy stracili życie przez udzielanie pomocy Żydom.
Dzieje kieleckiej synagogi przy ulicy Warszawskiej
