Góry Świętokrzyskie leżą w centrum województwa świętokrzyskiego. W paśmie Łysogór, w całości objętych ochroną Świętokrzyskiego Parku Narodowego ,leży najwyższe wzniesienie Łysica, mająca 612 m n.p.m. Nazwa gór pochodzi od Świętego Krzyża, który od średniowiecza był przedmiotem kultu i przechowywanych tam jego relikwii . Jest to jedno z najstarszych pasm gór w Polsce. Wypiętrzyły się w czasie kaledońskich ruchów górotwórczych, orogenezy hercyńskiej i ostatecznie orogenezy alpejskiej. Na przestrzeni wieków wody płynące, deszcze, śniegi i lody spowodowały obniżenie tych gór i złagodzenie kształtów. Obecnie typowe są tu niewysokie pasma oddzielone rozległymi dolinami, w których leniwie płyną rzeki, pomiędzy jodłowymi i modrzewiowymi lasami, ulegającymi na skutek zanieczyszczeń stopniowemu zniszczeniu. Typowe dla tych gór są strome stoki, głęboko wcięte doliny, skałki ostańcowe i gołoborza. Pasmo główne, w skład którego wchodzą między innymi Łysogóry, zbudowane jest z najstarszych skał kambryjskich. Odkrywane od kilkudziesięciu lat tropy dinozaurów i kopalnych gadów, a zwłaszcza ostatnie sensacyjne odkrycie śladów tetrapoda, stanowią dodatkowe świadectwo wyjątkowego charakteru tego regionu. W przeszłości na tych terenach rozwijało się górnictwo rud żelaza, ołowiu i miedzi.
Historia Gór Świętokrzyskich
