Miasta w swej historii przechodzą różne etapy rozwoju. Czasami od samego początku, od założenia słyną z jednej rzeczy, a czasami jest tak, że ich główna działalność z czasem ulega zmianom i dopasowaniu do obecnej sytuacji gospodarczej, czy politycznej. Sytuacja miasta jest lepsza zawsze, gdy ma w pobliżu coś, co można wykorzystać i czerpać z tego dochody i dawać ludziom prace, jak choćby w przypadku miast położonych przy kopalniach węgla. Trudniej mają te osady i miasta, które muszą sobie wyrobić coś, dzięki czemu będą się wyróżniać i przyciągać mieszkańców oraz przedsiębiorców do miasta. Przykładem miasta, które samo w sobie nie posiada żadnych naturalnych zasobów, z których mogłoby czerpać zyski, a jednocześnie jest duże i rozwojowe, jest Łódź. To miasto, które przez pierwsze wieki swego istnienia było maleńką osadą o czysto rolniczym kierunku rozwoju, zaczęło gwałtownie i szybko się rozwijać dopiero w dziewiętnastym wieku, kiedy władze pruskie, ówczesny zarządca tych terenów, zaplanowały, że miasto to będzie ośrodkiem przemysłowym wyspecjalizowanym w tkactwie i sukiennictwie. Od tego momentu zaczęła się epoka rozwoju przemysłowego, która z czasem nabrała większego rozpędu i sprawiła, że mała mieścina w gwałtownym tempie w kilkadziesiąt lat stała się ogromnym, kilkusettysięcznym miastem, słynącym ze swoich wielkich fabryk eksportujących materiały na cały niemal świat.
Z czego słynęła Łódź
